In het voormalige Nederlands-Indië zijn in de periode van 1943 tot 1946 Nederlandse kinderen geboren met een Japanse vader. Bijna alle moeders zijn na de oorlog met hun kind naar Nederland gekomen. In 1983 vormden enkele nakomelingen een contactgroep Japanese Roots, in 1991 werd vervolgens de vereniging JIN opgericht (zie foto). JIN beheert deze site. In 1995 vormden enkele voormalige leden de stichting Sakura die een eigen site heeft. Zie aldaar.
Hoe verder
Op 19 maart 2023 is er een Algemene Ledenvergadering gehouden.
Door de coronatijd en persoonlijke omstandigheden van de bestuursleden is er enige tijd geen actie ondernomen. Een aantal leden is weggevallen. Auke Ouw (15 april 2017), Wil Blauw (20 april 2017), penningmeester Marcel Reijnst (27 januari 2020), Takashi Niheï (27 april 2021). Sommigen hebben zich om gezondheidsredenen afgemeld. De stichting Oorlogsgetroffenen in de Oost (S.O.O.) heeft medio vorig jaar een afscheidsbijeenkomst gehouden om toe te lichten waarom zij de nog resterende zoekacties naar Japanse vaders heeft moeten staken. Nagenoeg alle leden hebben inmiddels deelgenomen aan verwerkingsreizen aangeboden door de Japanse regering. De vraag was kortom of de vereniging niet moest worden opgeheven.
De aanwezige leden hebben het financieel verslag goedgekeurd, en in grote meerderheid tegen opheffing gestemd. Een belangrijke overweging hiervoor was bij velen dat het verdwijnen van JIN te betreuren zou zijn en dat de behoefte aan (tenminste) een jaarlijkse bijeenkomst blijft bestaan. Daarvoor is een zekere organisatie nodig. Ook is rechtspersoonlijkheid nodig om eventueel in aanmerking te kunnen komen voor ondersteuning van projecten, bijvoorbeeld in het kader van het (rijks)programma ‘collectieve erkenning Indische gemeenschap’.
Verder was een serieus gegeven dat een viertal ‘sansei’ heeft aangegeven dat met het opheffen van JIN veel verloren zou gaan (informatie, netwerk, vertegenwoordiging, belangenbehartiging, geschiedenis, verhalen over die tijd en de voorouders) en dat zij dit niet zomaar moesten laten gebeuren (Arthur, Michael, Céline, Dylan).
De leden hebben de voor een ‘doorstart’ aangegeven uitgangspunten aanvaard: een actieve rol van sansei is onontbeerlijk; het onderling contact blijft een belangrijke doelstelling (opnieuw in te vullen, tenminste één bijeenkomst per jaar, met aantrekkelijk programma, voor een wijdere doelgroep); binding door een bescheiden contributie/c.q. donatie; het zoeken van bundeling en echte samenwerking met de andere bloedgroep. De vier sansei vormen een kerngroep die zich beraadt over nieuwe vormen, dwarsverbanden met generatiegenoten en uitwerking van uitgangspunten, enzovoort.