[:nl]JIN houdt op 12 april een bijeenkomst in De Bilt waar Maki Okubo een speciale gast is.Zij werkt als journaliste bij de Asahi Shimbun (oplage acht miljoen) en is op bezoek in Nederland om een aantal Japans-Indische Nakomelingen te interviewen. Miyuki Okuyama van de stichting S.O.O. heeft hiervan de coördinatie op zich genomen. Nog steeds is het belangrijk in Japan aandacht te krijgen voor Nederlandse ‘Nisei’. Een vijftiental zoekt nog actief –via S.O.O.- naar de Japanse vader, c.q. zijn familie.

Mevrouw Okubo is een gerespecteerde schrijver die als ‘senior staff writer’ bij haar krant vooral sterk geïnteresseerd in zaken betreffende kinderen, vrouwen, minderheden, en sociaal kwetsbare groepen. Zij heeft over deze onderwerpen sinds 1997 een flink aantal boeken op haar naam staan. We noemen hier speciaal de boeken over de weeskinderen in China: Alas, My Motherland: Japanese Orphans in China Sued the Country, Hassaku sha, 2004;  Japanese Orphans in China: the Process of Abandoning People and Their Struggle after Returning to Japan, Kobunken, 2006. Haar is gevraagd over deze zaak iets te vertellen en er vragen over te beantwoorden.

In Mantsjoerije hadden zich Japanse kolonisten gevestigd die na de capitulatie in 1945 moesten repatriëren. In de chaos lieten de troepen zo’n vijfduizend weeskinderen achter van wie velen door (straatarme) Chinese burgers zijn geadopteerd (!). Een aantal bleef in China na het herstel van de diplomatieke betrekkingen, velen keerden toen terug naar Japan. Na verloop van tijd procedeerden zij tegen de staat om méér overheidssteun af te dwingen. Hoe was het leven van die kinderen?[:ja]JIN houdt op 12 april een bijeenkomst in De Bilt waar Maki Okubo een speciale gast is.Zij werkt als journaliste bij de Asahi Shimbun (oplage acht miljoen) en is op bezoek in Nederland om een aantal Japans-Indische Nakomelingen te interviewen. Miyuki Okuyama van de stichting S.O.O. heeft hiervan de coördinatie op zich genomen. Nog steeds is het belangrijk in Japan aandacht te krijgen voor Nederlandse ‘Nisei’. Een vijftiental zoekt nog actief –via S.O.O.- naar de Japanse vader, c.q. zijn familie.

Mevrouw Okubo is een gerespecteerde schrijver die als ‘senior staff writer’ bij haar krant vooral sterk geïnteresseerd in zaken betreffende kinderen, vrouwen, minderheden, en sociaal kwetsbare groepen. Zij heeft over deze onderwerpen sinds 1997 een flink aantal boeken op haar naam staan. We noemen hier speciaal de boeken over de weeskinderen in China: Alas, My Motherland: Japanese Orphans in China Sued the Country, Hassaku sha, 2004;  Japanese Orphans in China: the Process of Abandoning People and Their Struggle after Returning to Japan, Kobunken, 2006. Haar is gevraagd over deze zaak iets te vertellen en er vragen over te beantwoorden.

In Mantsjoerije hadden zich Japanse kolonisten gevestigd die na de capitulatie in 1945 moesten repatriëren. In de chaos lieten de troepen zo’n vijfduizend weeskinderen achter van wie velen door (straatarme) Chinese burgers zijn geadopteerd (!). Een aantal bleef in China na het herstel van de diplomatieke betrekkingen, velen keerden toen terug naar Japan. Na verloop van tijd procedeerden zij tegen de staat om méér overheidssteun af te dwingen. Hoe was het leven van die kinderen?[:]