VOOR UCHIYAMA

“Onze eerste ontmoeting herinner ik me nog heel goed. Dat was in Osaka in 1995. (..). U vertelde mij toen dat u ons kon helpen bij het zoeken naar Japanse vaders. Ik kon het haast niet geloven. In die tijd was het voor ons erg moeilijk. (..). Maar u had als veteraan en oud-journalist een heel eigen manier van werken. (..) In november 2009 reisden we samen door Hokkaido. U had daar een plaatselijke historicus ontmoet, een kenner van het eiland, van wie u hulp heeft gehad om twee families te vinden. Hij gidste ons. (..) U heeft veel in uw eentje gereisd, grote afstanden afgelegd. Vaak ook zonder direct resultaat. Maar ook met bevredigende successen. In Hokkaido werd u door een familie heel gastvrij ontvangen en dat vond u heel fijn. (..) Tot slot. Wat was zo bijzonder voor ons? Toen in 1995 en volgende jaren. We hadden voor het eerst een vriend in het verre Japan (..). Iemand die ons begreep. Iemand die we konden vertrouwen. Een Japanse vriend die –als een vader- zijn best voor ons deed. Iemand die ook het land kende waar wij geboren zijn, de ‘Dutch East Indies’, nu Indonesië.  Of u nu succes had of niet, uw inzet en uw werk alléén al was voor de Japans-Nederlandse kinderen van grote waarde. (..) Dit alles gaf ons hoop. (..) Domo arigato gozaimashita!