Reisverslag Japan-reis, 4 t/m 18 november 2005. Arnout, tweede generatie JIN

Als tweede generatie JIN’er (geboren: 1970), kreeg ik voor het eerst de kans om mee te reizen met het programma van de Japanse regering. Nadat moeder, schoonmoeder en partner (laatsten met de st. EKNJ) deze reis hebben ondernomen, aan mij de eer.
Op het vliegveld worden we uitgezwaaid. De reisgenoten zijn dan nog verborgen tussen de anderen. Pas bij de groepsfoto wordt mij duidelijk wie er meegaan. Ik merk tot mijn schrik dat ik – tenminste – een kop langer ben dan de anderen. En dan ook nog een gipsplaat op mijn onlangs gebroken en rechtgezette neus. Na het afscheid begint de reis echt. We vliegen met Japan Airlines, zijn dus meteen in het buitenland. Crew en piloot spreken bedeesd Engels. We vliegen buitengewoon luxe.

Na de landing in Tokyo ontmoeten we mevr. Shiga Kanako (Kay-san). Ze is onvergetelijk. Niets lijkt haar teveel. Haar zegwijzen worden klassiek (‘m-i-na-s-a-a-n’ of ‘however!’ en ‘thank you for being back in the bus by …’). Maar ze heeft de wind er ook goed onder. Voor het eerst de terugkerende vraag wie vlees, vis, vegetarisch zal gaan eten (vanavond, vanmiddag, morgenmiddag). Als Paul een flesje tabasco laat aanrukken, weet ik: Japanreis met Indisch sausje.

(05/11 t/m 08/11) Dan de ANA vlucht naar KYUSHU. We worden opgehaald door dhr. Kurokawa c.s. in een donkere tropische avondregen. Het programma blijkt flexibel, weersafhankelijk. De volgende dag blijft ASO-san gehuld in regen. Door het landschap wordt heengeslapen. Af en toe breekt de zon door. We mogen dan het busje uit. We zien JUFUIN, berguitzichten en natuurschoon. Claudine en Nanny zien bekende vegetatie, soms vergelijkbaar met Indië. Enthousiast zijn we over een veldje spaanse pepers.
Meermalen bezoeken we MIZUMAKI. We beleven wat onze voorgangers hadden verteld. Grote en kleine kinderen en hun leraren warmen onze harten. Ik ben stilletjes onder de indruk van de zorg waarmee onze bezoeken zijn voorbereid. Helaas geen Ralph Schriock. Wel dhr. Uchiyama, die zich –ver van huis- inzet voor Nanny, met resultaat! Belangrijk is het bezoek aan het Kruismonument in aanwezigheid van zaakgelastigde D.J. Kop en vertaler. Ik herken geen Nederlandse namen: ik kan alleen hun lot gedenken. Als ‘¼ Japanner’ gelukkig samen met Japanners. Veel hulde aan het comité. Daarna nog Ashiyagama en welkom/afscheidsparty, waar door sommigen werd gebonsaid ipv gebanzaid.
HIRADO is een verademing na het betonnen KitaKyushu: hier heeft het leven een prettige schaal. Ik geniet met roomie Cartouch volop van Kishitei, buiten-onsen en wandelen in Japanse dracht. Het diner is een belevenis, ook omdat Aneta zelf gaat kokkerelen op haar visstoofje. Bij vertrek zien wij een glimps van het standbeeldje voor Jagatara Oharu: zij werd in 1639 uit Hirado naar Batavia verbannen omdat zij een Europese vader had. Net als de eerste Hollanders wil ik blijven. Maar het mag niet van Kaysan.

10/11 NAGASAKI met bezoek aan Deshima, Glover Hill Garden. Krans bij monument. Daarna tranen in het museum. Redeneringen worden potsierlijk bij dit lijden. ’s Avonds gaat de hele groep uit wandelen.

11/11 – 15/11 OSAKA in het acht sterren New Otani. Dit is onze goudgerande uitvalbasis voor Kyoto (Kinkakuji, Heianjingu, Handicraft, Nijo, Gion etc). In Osaka zien we het aquarium waarin nog net geen school walvissen past, doen een riviercruise (uitzicht op clochards). Ik bezoek mijn moeders jongere halfzus, het graf van grootvader en zijn huis, waar ‘stiefoma’ toevallig (?) even niet thuis is. Anderhalf uur met de boemeltrein. Door lang praten worden we een beetje wijzer. Kinderlijk blij met de geschonken familierijst en kiekjes van rijst-aren, die als pictogram een deel van de familienaam vormen. Ik hoop dat de anderen door dit uitstapje niet zijn bezwaard.

14/11 Naar TOKYO met Nozomi Shinkansen. Ontvangst door dhr. J. de Vries en eega in HM Ambassade in Tokyo. Uitreiking van een FESCO-prijs aan onze Uchiyama-sensei uit handen van prins en prinses Hitachi. Samen met zijn vrouw, die hem vaak zal hebben gemist. Hoe zal het verder gaan zonder hem? Bij ons waren ook pater Lucas Horstink en mevrouw Rozendaal. Verder ontvangst in ons hotel door de heer Kono van het Japanse ministerie van buitenlandse zaken, met mensen uit Sakura-stad (met Nederland als hobby). Hier was de sfeer goed. Gek om een ambtenaar na 20.00 u. te horen zeggen dat ze terug naar kantoor gaan. Verder veel super sightseeing met EDO-museum, Roppongi-hills gebouw, Kamakura, Asakusa, kabuki-za etc.

18/11 De terugreis verloopt voorspoedig. Helaas wel dezelfde films en geen massage stand in mijn stoel .

Voor deze reis is dank verschuldigd aan velen in Japan en in Nederland. Te noemen zijn: de Japanse regering, het gaimusho (MOFA, Ministry of Foreign Affairs), het gidsenbureau, de ambassades en de vereniging JIN. Bauke en Hideko voor de speeches, voorbereidingen en nazorg. Constantijn, Jan en alle anderen voor hun goedgemutstheid. Bij deze. De reis bevat alle elementen voor een eerste bezoek aan Japan en zal ‘besmetting met een goedaardig virus’ opleveren. Dit betekent n.m.m. dat first-timers of mensen met slechte ervaringen een streepje voor hebben. Verder zouden de JIN en Sakura reisgenoten elkaar eerder moeten ontmoeten. Misschien met de vorige groep erbij. Gek genoeg vergt ook de spelling van namen zo mogelijk nog meer aandacht.