Sinds het najaar van 1995 toen de secretaris van JIN hem ontmoette, is Kaoru Uchiyama een steunpilaar van JIN geweest in de zoekacties van nakomelingen naar hun vader of diens familie in Japan. Eigenlijk tot op de dag van vandaag. Uchiyama diende als telegrafist in de oorlogsjaren op Java en is na terugkomst in Japan steeds in Indonesië geïnteresseerd gebleven.
Na zijn pensionering als journalist van de Yomiuri Shimbun is hij verschillende malen naar Indonesië gereisd. Toen hij op 71-jarige leeftijd kennis nam van de problemen van de Nederlandse ‘Nisei’ die in Japan hun vader probeerden te zoeken, is hij zich voor deze zaak gaan inzetten. Niet alleen was hij als oud-journalist gewend onderzoek te doen, als veteraan van Java had hij ook kennis van Nederlands-Indië, het geboorteland van de Nisei, en van de situaties tijdens de oorlogsjaren. Hij maakte gebruik van alle schriftelijke bronnen waartoe hij toegang had, en zocht vervolgens personen op die meer zouden kunnen weten. Had hij iemand getraceerd, dan bracht hij een persoonlijk bezoek, om de zaak uit te leggen en zo mogelijk een contact tot stand te brengen. Gerard Salemink en later Lukas Horstink, paters Franciscanen, hielpen hem en de Nederlandse zoekenden als tolk, vertaler, en bemiddelaar.
In 1999 bezocht hij op uitnodiging van het JIN bestuur Nederland bij welke gelegenheid hij tot ere-lid van JIN werd benoemd.
In 2005 ontving hij in Japan voor zijn werk, van de Japanse Foundation for Encouragement of Social Contribution, een FESCO-award (zie aldaar): ” Mr. Uchiyama has continued the difficult task of assisting second generation Hollanders of Japanese descent in finding their fathers, and his many successes brought tranquility and cheerfulness to them, and contributed to Japan-Netherlands relations.(Recommended by Mr. Osamu Namba, Ms. Rozendal Hiroko Teramoto, Ms. Yoko Watanuki”.)
In 2012 werd hij ere-voorzitter van de stichting S.O.O. (zie deze link) en in 2013 ontving hij van de Nederlandse ambassadeur in Tokio een
(bij zijn 90e verjaardag).
Rectification regarding Mr Uchiyama
In the book GEKNAKTE BLOEM (about comfort women) written by Mrs. Hamer, that a year ago has been published in Japan, a mistake has been made regarding Mr Uchiyama’s duties in wartime. He has not been employed on the infamous Birma Railroad as the text erroneously says. Mr Uchiyama came from a Hiroshima based military centre to Java where he worked in a telegraphist unit. Unfortunately, the mistake was not noticed during translation either (Prof. Muraoka). It came as a shock to Mr Uchiyama, particularly because in her mind’s eye she was seeing her father beaten by him as she wrote in her book. Mrs Hamer earnestly regrets this mistake also because she admires and respects his work greatly and is very thankful for his help in trying to locate some children with Japanese fathers. She confirmed that she will correct the error.
Sinds het najaar van 1995 toen de secretaris van JIN hem ontmoette, is Kaoru Uchiyama een steunpilaar van JIN geweest in de zoekacties van nakomelingen naar hun vader of diens familie in Japan. Eigenlijk tot op de dag van vandaag. Uchiyama diende als telegrafist in de oorlogsjaren op Java en is na terugkomst in Japan steeds in Indonesië geïnteresseerd gebleven.
[N.B. in het boek Geknakte Bloem (van mevrouw Hamer) wordt abusievelijk geschreven dat hij als bewaker aan de Birma Spoorweg zou hebben gewerkt. De auteur heeft bevestigd dat dit in een volgende druk wordt gecorrigeerd.]
Na zijn pensionering als journalist van de Yomiuri Shimbun is hij verschillende malen naar Indonesië gereisd. Toen hij op 71-jarige leeftijd kennis nam van de problemen van de Nederlandse ‘Nisei’ die in Japan hun vader probeerden te zoeken, is hij zich voor deze zaak gaan inzetten. Niet alleen was hij als oud-journalist gewend onderzoek te doen, als veteraan van Java had hij ook kennis van Nederlands-Indië, het geboorteland van de Nisei, en van de situaties tijdens de oorlogsjaren. Hij maakte gebruik van alle schriftelijke bronnen waartoe hij toegang had, en zocht vervolgens personen op die meer zouden kunnen weten. Had hij iemand getraceerd, dan bracht hij een persoonlijk bezoek, om de zaak uit te leggen en zo mogelijk een contact tot stand te brengen. Gerard Salemink en later Lukas Horstink, paters Franciscanen, hielpen hem en de Nederlandse zoekenden als tolk, vertaler, en bemiddelaar.
In 1999 bezocht hij op uitnodiging van het JIN bestuur Nederland bij welke gelegenheid hij tot ere-lid van JIN werd benoemd.
In 2005 ontving hij in Japan voor zijn werk, van de Japanse Foundation for Encouragement of Social Contribution, een FESCO-award (zie aldaar): ” Mr. Uchiyama has continued the difficult task of assisting second generation Hollanders of Japanese descent in finding their fathers, and his many successes brought tranquility and cheerfulness to them, and contributed to Japan-Netherlands relations.(Recommended by Mr. Osamu Namba, Ms. Rozendal Hiroko Teramoto, Ms. Yoko Watanuki”.)
In 2012 werd hij ere-voorzitter van de stichting S.O.O. (zie deze link) en in 2013 ontving hij van de Nederlandse ambassadeur in Tokio een Letter of Gratitude (bij zijn 90e verjaardag).
内山氏についての記述に関する誤謬訂正
昨年出版された マルゲリート・ハーマー著 「折られた花；日本軍「慰安婦」とされたオランダ人女性たちの声」の中に内山馨氏の戦時中の任務に就いての誤謬がありそのまま出版されているのでここで指摘しておきたいと思います。 氏は悪名高いビルマ鉄道建設に従事していたという明らかな誤謬が見られます。 内山氏は広島の司令部からジャワに派遣されそこで電信部隊に配属されたのであり、残念なことに村岡教授の翻訳の際にも訂正されてはおらず、おまけに著者の記憶では彼女の父親が氏に殴打されたとさえ著書に記されています。 彼女はこれらの実際にありえないことが書かれた誤謬を真摯にうけとりこれを氏に謝罪し、内山氏の日本でのこども探しに対する功績を称え感謝しています。 そして以後増刷の折にはこれらの誤謬が全て訂正されていることを確約しています。
Rectification regarding Mr Uchiyama
In the book GEKNAKTE BLOEM (about comfort women) written by Mrs. Hamer, that a year ago has been published in Japan, a mistake has been made regarding Mr Uchiyama’s duties in wartime. He has not been employed on the infamous Birma Railroad as the text erroneously says. Mr Uchiyama came from a Hiroshima based military centre to Java where he worked in a telegraphist unit. Unfortunately, the mistake was not noticed during translation either (Prof. Muraoka). It came as a shock to Mr Uchiyama, particularly because in her mind’s eye she was seeing her father beaten by him as she wrote in her book. Mrs Hamer earnestly regrets this mistake also because she admires and respects his work greatly and is very thankful for his help in trying to locate some children with Japanese fathers. She confirmed that she will correct the error.
Since the autumn of 1995 when JIN´secretary Hideko met him has Kaoru Uchiyama been a big support for the JIN association concerning the searches for Japanese fathers and families. Practically still till today. Uchiyama served as a telegraphist on Java during the war. He developed a remaining interest and love for the country.
[N.B. In the book ´Geknakte Bloem´ (author Ms. M. Hamer, about Dutch comfort women) it is mistakenly written that he worked as a guard on the Birma Railroad. The author confirmed that she will correct this].
After his retreat from active duty as a reporter from the newspaper Yomiuri Shimbun he travelled several times to Indonesia. When he learned -as a 71-year-old– to his surprise that Dutch ‘Nisei’ existed and that they had difficulty in finding their fathers, he felt that he should help, and that he was able to do so. Not only he was used as a reporter to undertake investigations, as a veteran of Java he also had knowledge about the country, and about Indonesian veteran organisations in Japan. He made use of all the written sources he had access to, and he visited all persons who might be helpful. When he had found someone he payed him or his family a visit, explained the situation and tried to make solid contact. The franciscans Gerard Salemink and later Lukas Horstink, assisted him and the JIN board and members as interpreters, translators en mediators.
In 1999 he was invited to Holland by JIN and the board made him a honorary member of JIN.
In 2005 he received in Japan for his work from the Japanese Foundation for Encouragement of Social Contribution, a FESCO-award (see link): ” Mr. Uchiyama has continued the difficult task of assisting second generation Hollanders of Japanese descent in finding their fathers, and his many successes brought tranquility and cheerfulness to them, and contributed to Japan-Netherlands relations.(Recommended by Mr. Osamu Namba, Ms. Rozendal Hiroko Teramoto, Ms. Yoko Watanuki”.)
In 2012 he became honorary member of the foundation S.O.O. (zie deze link) and in 2013 the Dutch ambassadorin Tokyo handed him a Letter of Gratitude (at the occasion of his 90th birthday).
